“Nolabaiteko bardo rock-izarra naiz”
Andoni Ollokiegi
Musikaria
Herri eta auzoetako jaietan oso ohikoa da Andoni Ollokiegi (Pasai Donibane, 1992) ikustea. Bakarkako emanaldietan, umorea lagun, euskal abesti ezagunak bata bestearen segidan kateatzen ditu. Olloki izenarekin, berriz, musika taldearekin batera bere kantuak plazaratzen ditu. Bi disko ere baditu Ollokik: Alienatuta (2024) eta Bekataria (2023). El quinto con tenedor taldearekin ere ibili izan da heavy bertsioak egiten. Eñaut Mitxelena. Argazkia: Eñaut Mitxelena.
Badatoz herri eta auzoetako jaiak. Zu baino emanaldi gehiago duen artistarik, gutxi.
Orain gutxiago egiten saiatzen ari naiz, baina kalitate hobekoak. Gizakiak gara, ez makinak; ondorioz, gutxixeago eskaintzen saiatzen naiz, baita ni gusturago egoten ere. Izan ere, aurreko bi urteetan estresagarria ere bihurtu zen. Deitzen didatenei esaten diet nik ere denbora behar dudala, eta opor egunen bat edo beste ere bai ahotsa berreskuratzeko. Konplikatua da. Halere, kontzertu piloa ateratzen zaizkit.
Sekulako abesti jarioa duzu. Nola deitu estilo horri?
Euskal folklorea izango litzateke, ezta? Egiten dudan showa nahiko ezaguna da eta jendeak badaki zer espero: abesti herrikoiak bata bestearen atzetik. Urteekin hobetu dudan formula da, eta dagoeneko zeitgeist-aren zatitxo bilakatu da. Halako batean, beharbada, sorpresaren bat emango diet eta beste zerbait jotzen hasiko naiz: Camilo Sesto edo... Auskalo, gerta daiteke!
Zein da zure arrakastaren gakoa?
Nire ustez, abesti ezagunak egiteak zerikusia dauka. Horrez gain, nireak badauka inprobisazio kutsua eta jendea, igual, harritu egiten da, hasi nintzenean gauza berria baitzen Euskal Herrian. Jendearekin sortzen den konexioa hortik dator askotan, nik uste. Gainera, ikusleek ez dakite zein abesti izango den hurrengoa, eta horrela ere harritzen dira. Nire trikimailu eta zilipurdiak ere baditut: gitarra lepo gainean jarri eta... Nolabaiteko bardo rock-izarra naiz, bardoaren eta rock-izarraren arteko pertsonaia hori. Hor betetzen dut nire rola hobekien.
DI-DA BATEAN
Zerk alaitzen dizu eguna? Jam session batek.
Eta tristatu? Palestinako gatazkak.
Zerk eragiten dizu barrea? Monty Python-ek, adibidez. Eta Marx anaiek ere bai.
Eta negarra? Coco filmak.
Zerk haserrearazten zaitu? Gaztetxeak ixteak.
Bizio bat? Jatea.
Plazer txiki bat? Plastikozko burbuilak lehertzea.
Plazer handi bat? Lagunekin elkartzea.
Zer izan nahi zenuen txikitan? Paleontologoa.
Eta orain, zer ez zenuke izan nahi? Faxista.
Musika talde bat: Euskalduna esango dut: Itoiz.
Plaza bat: Donostiako Trinitate plaza.
Ikusitako kontzertu bat: Bea Asurmendi Tabakaleran.
Abesti bat: Judas Priest-en The Sentinel.
