Zuzendaria: Santiago Mitre. Gidoia: Santiago Mitre eta Mariano Llinás. Aktoreak: Ricardo Darín, Peter Lanzani, Alejandra Flechner, Carlos Portaluppi, Gabriel Fernandez, Gina Mastronicola, Norman Briski. Argentina, 2022.

Istorioa: Benetako gertakariak jasotzen ditu. Argentinan, 1985ean, jaio berria zen demokrazian, 1976tik 1983ra herrialdea diktadura ankerraren mende izan zuen Junta Militarra epaitu zuten. Milaka heriotza, desagertze eta tortura kasuren erantzule izan ziren Junta Militarreko kideak. Diktadurako basakeriak ikertzeko eta salaketa egiteko ardura Julio Strassera eta Luis Moreno Ocampo fiskalek izan zuten. Ez zuten batere lan erraza izango, militarren indarra izugarria baitzen. Oztopo eta mehatxu larriak jasan zituzten.
Sariak: Veneziako Zinemaldian Fipresci saria jaso zuen, baina, ziurrenik, Donostiako Zinemaldian jasotakoa adierazgarriagoa da ikusle arruntontzat: Donostia Hiria Publikoaren saria eskuratu zuen, 10etik 9,14 puntu jasota.
Onena: Biktimen testigantza gogorren gordina eta epaiketaren ingurukoek eragindako tentsioa orekaz nahasten ditu kontu gizatiarragoekin (pertsonaia nagusien familia kontuak eta beste), benetako gertakariak fikzioarekin ederki uztartuta eta umore ukituak egoki erabilita. Emaitza, lan hunkigarria. Bueno, eta, nola ez, Strassera gorpuzten duen Ricardo Darin handia aipatu behar, derrigor!
Txarrena: Argentinan diktadura amaitu eta ia berehala erantzuleak epaitu zituzten bitartean, hemen diktadura frankista amaitu zenetik mende erdia laster beteko denean, ez dela ezertxo ere egin ikusten jarraitzea. Bestalde, aintzat hartzekoa da zuzendariak filma egiteko “motor” nagusietakoa zein izan duen: egun, Argentinako gazteen artean, diktaduraren aldarriak haizatzen dituztenak sumatzen direla.