OLATZ SALVADOR (Donostia, 1990) Skakeitan taldearekin plazaratu zen 2010ean. 2014an bakarkako bideari ekin, eta 2018an kaleratu zuen lehen diskoa (Zintzilik, Airaka). Aho uhal (Airaka, 2021) lanaren ondoren, Zainak eman (Balaunka) argitaratu du. M. Egimendi. Argazkia: Javi Colmenero.
"Musikaren mundua oso maskulinoa da"
"Berdin uzten zaituen arteak askotan ez dauka horrenbesteko xarmarik"
"Jenderik ez badago beste aldean, guk ez dugu existitzeko aukerarik"
"Sare sozialekin harreman gazi-gozoa daukat"
"Mundu globalizatu honetan, berezitasunak balioa ematen dio euskarari"
"Gure diru sarrera ia-ia bakarrak zuzenekoak dira"
Kritika sozial argia ageri da Haragi bizitan kantan. Horretarako ere balio behar du musikak?
Bai, funtsezkoa da alde kritiko hori edukitzea, gauzak aldarazteko edo klik bat sortzeko gaitasuna. Ezer aldatu nahi ez duen arteak, berdin uzten zaituenak, sarritan ez dauka horrenbesteko xarmarik. Batzuetan, musika zuretzat gustukoa edo erosoa izatea behar duzu; beste batzuetan, aldiz, beharrezkoa da erosotasun horretatik ateratzea eta beste gauza batzuei begiratzeko bidea ematea.
Nolakoa da zure sormen prozesua?
Nahiko kaotikoa, ez daukat era sistematikorik. Nire kantu bat melodia batetik has daiteke, esaldi batetik, sortu dudan akorde jarraipen batetik, pianotik, gitarratik, ordenagailutik... Gustatzen zait abaniko zabal hori edukitzea, aniztasun handiagoa lortzeko. Metodikoa izanda, gauza antzekoagoak egingo nituzke. Horregatik gustatzen zait kaosa.
Halere, musikari langile autonomoen bizimodua agerian uzteko erabili dituzu sareak...
Gauzak diren bezala azaldu behar dira: 300 €-tik gorako autonomo kuota ordaintzen dugu, gehi aholkularitza, entsegu lokalaren alokairua... Gastu finko horiek itota bizi garelako sentsazioa sortzen dute hilero, eta horrek beti erne egotea dakar. Kontzertuen garaian, diru sarrerak edukitzen ditugu, baina sorkuntza aro osoan batere ez, eta inbertsio handia egin behar dugu ekoizpen prozesua ordaindu ahal izateko: estudioa, masterizazioa, kopia fisikoak... Tarte luze bat nahiko estu pasatzen dugu, nik bai, behintzat. Prekarizazio handia dago: uda osoa eman dut musikari guztiekin entseatzen eta ezin izan diet ordaindu. Badago beti militantzia puntu bat, egiten dugun horretan sinisten dugulako, baina ez dira disko asko saltzen, plataformek oso gaizki ordaintzen dute eta gure diru sarrera ia-ia bakarrak zuzenekoak dira. Horren mende gaude.
Eta orain, Ipar Euskal Herrira heltzea helburu...
Pausoz pauso joatea gustatzen zaidan arren, pena da euskararen eremua hain txikia izanda, zati batera ez iristea. Iparraldeko irratietan nire musika entzuten dela esan didate, baina kontzertuetarako, adibidez, ez didate inoiz deitu, EHZ jaialdirako salbu. Hara heltzeko gogo berezia neukanez, solasaldia antolatu genuen Baionan, baina errepideak itxita egon ziren eguraldi txarragatik. Pauso txikiak badira ere, horrela lantzen dira gauzak pixkanaka, ez da egun batetik besterako kontua, baizik eta aletxoka gerta daitekeen zerbait. Orain, data berriak jartzean, kontzertu batzuk, behintzat, Ipar Euskal Herrian izan daitezen saiatzen ari gara.
KOLKOTIK
Biharko egunkarian irakurri nahiko zenukeen berria? Palestinako egoera bezalakorik ez errepikatzeko legea egin dela eta su etena mundu osoan.
Nerabezaroan gehien entzun zenuen musika? Berri Txarrak, Kerobia, Ken Zazpi...
Noren kontzertua ez zenuke galduko orain? Maro artista portugaldarrarena. Bakearen antzeko zerbait transmititzen dit.
Taberna batean sartu eta zure musika badago jarrita… Urduri samar jartzen naiz, ea inguruko jendea konturatu den...
Zerk kentzen dizu loa? Gizatasunean sinestea zailtzen duten gertakariek, neure hausnarketek...
Zer egiten duzu erlaxatu beharra duzunean? Yogak, meditazioak, arnasketek, paseo batek, naturak... laguntzen didate.
Larunbat gauerako planik onena? Kontzertu batera joatea.
Eta igande arratsalderako? Film bat konpainia onean.
Zer janari ez da falta inoiz zure etxeko sukaldean? Patatak, adibidez.
Nola moldatzen zara kozinatzen? Jatea gustatzen zait, baita gauza goxoak prestatzea ere, denbora dudanean.
Zer ateratzen zaizu oso ondo? Esaterako, patata tortilla.
Zer ikusten duzu ispiluaren aurrean jartzen zarenean? Egunaren arabera.
Nola ikusten duzu zeure burua 20 urte barru? Oso zaila egiten zait, ez dakit.
Bizitzako plazer txiki bat? Ondo jatea.
Nor da zuretzat heroia? Medikuak, erizainak... gizarte hau hobetzen laguntzen dutenak.
Agertokira irten aurreko maniaren bat? Ez, baina presaka ez ibiltzea gustatzen zait, lasai prestatzea.
Ahotsa zaintzeko erremediorik onena? Atseden hartzea.
Zure bizitzako leloa? On egiten badizu, gelditu hor.
Labur, nolakoa da Olatz Salvador? Ausart beldurtia. Gauza piloa egiten dut beldurtuta, baina egiten dut.
